Een 60-jarige man komt met ‘prostaatklachten’ in onze praktijk, althans zo luidt de diagnose van de (huis)arts en de interpretatie van de bevindingen van de patiënt zelf. De klachten bestonden uit een frequente aandrang tot urineren, een minder krachtige straal en nadruppelen. Klassiek worden deze klachten onder het fenomeen prostaathypertrofie geplaatst: een ‘oudemannenkwaal’. Soms wordt (een deel van) de prostaat operatief verwijderd. Bij toeval kan men dan een carcinoom vinden.
Onderzoek in ons centrum bracht een aantal zaken aan het licht. In de eerste plaats bleek er een fors verhoogde druk in de buikorganen aanwezig. Deze verhoogde druk drukt letterlijk de prostaat in een benauwd hoekje; de ruimte in het kleine bekken laat niet veel bewegingsvrijheid toe. Normaal wanneer een orgaan in de verdrukking komt, zal het deze druk ontwijken; de prostaat heeft deze mogelijkheid niet.
In de tweede plaats werd een verminderde beweeglijkheid van de lendenwervels geconstateerd, Bij navraag bleek de patiënt reeds jarenlang onder fysiotherapeutische behandeling en bezocht hij tweewekelijks een chiropractor om de ruggenwervels weer ‘op hun plaats te zetten’.Als derde probleem kwamen een verhoogde spanning van de bekkenbodemspieren, spataderen en verkorte achterbeenspieren aan het licht.
Alle gevonden bewegingsverliezen werden osteopathisch behandeld. Na vier behandelingen waren de genoemde ‘prostaatklachten’ verdwenen, evenals de rugklachten. De eveneens aanwezige spataderen bleven aanwezig, maar de bewegingsmogelijkheden en het uithoudingsvermogen van de benen waren wel verbeterd.
